Laatste stage week..

Maandag druk dagje op de maternity voor Boukelien en Janine. Tirza was helaas ziek. Bij aankomst op de maternity ward konden ze direct aan de slag; 2 vrouwen tegelijk aan het bevallen. De één heeft het ene kindje aangepakt en de andere geholpen met beademen van het andere kindje. 's middags zijn we begonnen met de analyse van ons onderzoek waar we de hele week druk mee bezig zijn geweest. Dinsdag ook weer een druk dagje op stage. Tirza heeft haar eerste Zambiaanse kindje aangepakt en ietsje later Janine ook nog één. De verloskundige trok de navelstreng per ongeluk los van de placenta waarop ze, zonder verdoving, even een manuele placentaverwijdering heeft gedaan (in NL gebeurd dit onder algehele narcose op de operatiekamer). De vrouw gaf overigens geen kik. Woensdagochtend zijn Janine en Tirza samen naar stage gegaan, Boukelien was nu ziek. Nu ook weer interessante dingen gezien, met het gynaecologisch spreekuur meegelopen. O.a. een echo bij zwangere die een kindje draagt met een waterhoofd. 's Middags weer met een minibusje naar Luanshya om ons toeristenvisum te verlenen. Al daar werden we bijna uit het land gezet omdat Tirza even was vergeten dat we niet zouden vertellen dat we stage lopen. Omdat we advies van de opleiding voor een toeristenvisum hebben gekozen, omdat dit veel makkelijker zou zijn. Maar gelukkig greep Janine op tijd in en mogen we hier nog even blijven. Op de terugweg zaten we in het alleroudste busje van Zambia waarbij de veren uit de stoelen sprongen. Toen de chauffeur doorhad dat er verderop een politie controle was werden we toch maar even over gezet in een ander busje (ongeveer 10 jaar nieuwer). Donderdagochtend was het dan eindelijk zo ver...onze eindpresentatie. Gewapend met 2 cakes, een lichaam vol zenuwen en de verwachting van een paar toeschouwers gingen we naar het ziekenhuis. Eenmaal aangekomen werden er heel veel bankjes binnen gesleept en klaargezet, we hadden voor de zekerheid onze plakjes cake maar doormidden gesneden. En maar goed ook, want er kwamen wel 50 mensen (bijna heel het ziekenhuis) naar onze presentatie!! In ons beste Engels onze resultaten gepresenteerd, die met veel enthousiasme en belangstelling werd ontvangen. Daarna hebben Tirza en Boukelien nog geholpen om een 2 nieuwe Zambiaanse kindjes ter wereld te helpen! Waar Tirza ook haar eerste manuele clod-verwijdering heeft gedaan. Of te wel; met je hele hand naar binnen om alle stolsels uit de baarmoeder te halen. Iets wat de verloskundigen hier na elke bevallingen doen. 's Avonds lekker Indonesisch gegeten bij onze stagebegeleiders en bij thuiskomst zagen we op onze app dat we alledrie onze Minor-toets hebben gehaald! Super fijn, hierdoor hoeven we geen herkansing te doen de dag nadat we terug komen! Vrijdag was alweer onze laatste stagedag. We hebben het hier heel erg naar ons zin gehad en hebben eigenlijk nog helemaal geen zin om te gaan. Toen we afscheid namen van sister Anny kregen we van haar nog een emotionele speech over dat we een lege plek achterlaten op de maternity ward nu we weggaan. Zaterdag zijn we op de fiets naar de woonplek van Mathilde (Janines nicht) geweest. 7 kilometer over een echt Afrikaans zand/steen weggetje was nog een hele uitdaging, maar wat een mooie natuur! 's Avonds waren we uitgenodigd voor the end of the year/beginning of the year/come together-party van het ziekenhuis. Het zou om 6 uur beginnen, we dachten de Zambiaanse cultuur al een beetje te kennen en kwamen daarom om 7 uur aan. Waarop alleen de blanken staff leden nog maar aanwezig waren. Maar in het draaiboek wat we toevallig zagen stond ook: 6 uur begin party, 7 uur arrival time, 8 uur opening. Dus helemaal niet gek dat iedereen om 9 uur binnen kwam. Wat een belevenis zo'n Afrikaans feest; het begint met heel wat speeches om iedereen welkom te heten, een gebed van de nonnen en daarna kei harde muziek waarop iedereen op z'n Afrikaans helemaal los gaat! Ook de nonnen stonden mee te swingen op de dansvloer. En zo moesten wij er ook aan geloven al kunnen we met onze Europese heupen niet tippen aan de dansmoves van de Zambianen. Om te zorgen dat iedereen genoeg energie hield voor het dansen was er genoeg te eten: popcorn, punch, rijst met een bijzonder sausje, kippenpootje met haren en ook voor ieder nog een halve kip die zo op de BBQ werd gegooid. Aan het eind van het feest kregen we van alle verloskundigen een dikke knuffel omdat we naar huis gaan. Wat gaan we ze missen! Vandaag is Tirza jarig! Ballonnen, slingers, taart met kaarsjes, cadeautjes en verjaardagsliedjes zorgde samen voor een bijzondere verjaardag hier in het warme Zambia. 's ochtends nog een eindevaluatie gehad met onze stagebegeleiders hier met een zeer goed eindresultaat. 's Middags een poging om te gaan zwemmen, maar aangezien het hier regende, stormde en zelfs een beetje koud was viel dit letterlijk in het water. Wel nog lekker gebarbecued bij een mooi meer. Nu onze koffers/tassen gepakt om morgenochtend richting lusaka te gaan voor ons weekje vakantie.